Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

POSTANOWIENIE

Dnia 13 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Kazimierz Firlej

Protokolant:

st. sekr. sądowy Katarzyna Sikora

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2016 roku w Suchej Beskidzkiej na rozprawie

sprawy z wniosku S. J.

z udziałem (...), (...) Spółki Jawnej z siedzibą w N.

o ustanowienie drogi koniecznej

p o s t a n a w i a:

1.  ustanowić służebność drogi koniecznej przejazdu i przechodu do działek nr (...), położonych w J., dla których Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), od drogi nr (...), położonej w J., po działkach nr (...), położonej w J., dla której Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...) i nr (...), położonej w J., dla której Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), szlakiem oznaczonym kolorem żółtym i przerywanymi liniami koloru czerwonego, na mapie sytuacyjnej biegłego geodety mgr inż. Z. N., z dnia 9.01.2015 roku, organ prowadzący państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny: Starosta S., identyfikator ewidencyjny materiału zasobu – operatu technicznego: P. (...).2015.87, data wpisania operatu technicznego do ewidencji materiałów zasobu: 21.01.2015r., która to mapa stanowi integralną część tego postanowienia;

2.  zasądzić od wnioskodawcy S. J., z tytułu wynagrodzenia za ustanowioną służebność, na rzecz:

a)  Gminy M. J. – kwotę 6.812 zł. ( sześć tysięcy osiemset dwanaście złotych),

b)  (...) Spółka Jawna z siedzibą w N. – kwotę 11.430 zł. (jedenaście tysięcy czterysta trzydzieści złotych),

- od dnia uprawomocnienia się tego postanowienia do dnia zapłaty, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności tych kwot;

3.  nakazać pobrać od wnioskodawcy S. J., na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 6.920,61 zł (sześć tysięcy dziewięćset dwadzieścia złotych 61/100), z tytułu wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa;

4.  stwierdzić, że każdy uczestnik ponosi koszty postepowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Sygn. akt I Ns 31/15

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

z dnia 13 czerwca 2016 r., sygn. akt I Ns 31/15

Wnioskodawca S. J. we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (k. 3) wniósł o:

- ustanowienie na rzecz każdoczesnego właściciela działek nr (...), objętych księgą wieczystą (...), położonych w J., służebności drogi koniecznej przez działki nr (...), objęte księgą wieczystą nr KW (...) i KW (...) oraz przez działkę (...), objętą księgą wieczystą (...), zgodnie z projektem służebności drogi koniecznej na działkach (...), będącym załącznikiem do uchwały Rady M. J. nr (...) oraz pasem drogi o szerokości 4,5 m przechodzącym przez działkę nr (...) od północnego wierzchołka służebności na działce (...);

- zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych po myśli art. 520 § 3 k.p.c.

Na uzasadnienie swojego stanowiska, wnioskodawca podał (k. 4-5), że jest właścicielem nieruchomości w skład, której wchodzą działki gruntowe nr (...), położone w J., objęte księgą wieczystą nr (...). Wnioskodawca chciałby na przedmiotowej nieruchomości prowadzić działalność w zakresie handlu detalicznego, niemniej jednak do tego potrzebny jest zgodnie z § 55 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. – zjazd publiczny, którego wskazana nieruchomość nie posiada. Wnioskodawca występował do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o wydanie decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu publicznego do drogi krajowej nr (...), której jednak nie uzyskał. Ponadto uczestnicy postępowania nie wyrazili zgody na umowne ustanowienie służebności.

W odpowiedzi na wniosek z dnia 18 sierpnia 2012 r. (k. 53-54/2), uczestnik (...) sp. j. wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie od wnioskodawcy na jego rzecz kosztów postępowania wg norm przepisanych. Zdaniem uczestnika uzyskany przez wnioskodawcę dostęp do drogi publicznej nie będzie „odpowiedni”, tj. spowoduje zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, jak również może zakłócić prawidłowe funkcjonowanie SPZOZ w J. – Miejskiej Przychodni (...). Działalność gospodarcza prowadzona przez wnioskodawcę może również naruszyć gospodarczy interes uczestnika, poprzez „zastawianie” drogi dojazdowej do jego placówki handlowej podczas dostawy towarów dla wnioskodawcy.

Z kolei uczestnik G. w piśmie z dnia 9 listopada 2012 r. (k. 81-81/2) wskazała, że nie wyraża zgody na ustanowienie drogi koniecznej do działki nr (...) przebiegającej po działce nr (...) położonej w J., z uwagi na nadmierne natężenie ruchu na drodze krajowej nr (...), do której dostępu domaga się wnioskodawca, co w konsekwencji stanowi potencjalne źródło zagrożenia bezpieczeństwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Działki nr (...) położone w woj. (...), powiecie (...), gminie J., miejscowości J., objęte księgą wieczystą nr (...), o łącznej pow. 0,7997 ha, są własnością wnioskodawcy S. J., syna W. i R..

Wskazane działki przylegają od południa do drogi krajowej nr (...) (ul. (...)). Z zachodu graniczą one z działką nr (...), której część stanowi drogę wewnętrzną, łączącą się z drogą krajową nr (...) poprzez zjazd publiczny.

Działka nr (...) posiada zjazd indywidualny do drogi krajowej nr (...) z bramą wjazdową, zlokalizowany około 25 m w dół od ww. zjazdu publicznego.

Dowód: odpis zwykły KW (...) (k. 6); wypis z rejestru gruntów z dnia 23 września 2011 r. (k. 6); wyrys z mapy z dnia 2 maja 2012 r. (k. 56); opinia biegłego sądowego z zakresu geodezji mgr inż. Z. N. z dnia 31 października 2012 r. (k. 73); kopia pisma z dnia 2 grudnia 2011 r. wraz z mapą do celów projektowych (k. 98-99); operat pomiarowy z dnia 17 lipca 2015 r. (k. 253-257)

Na działkach nr (...) wnioskodawca planuje inwestycję, polegającą na budowie budynku handlowo-usługowego z trzema lokalami mieszkalnymi oraz niezbędną infrastrukturą techniczną.

Inwestycja wnioskodawcy pozostaje w zgodzie z Miejscowym Planem Zagospodarowania przestrzennego GminyJ.w, który przewiduje dla działek nr (...) w swoim podstawowym przeznaczeniu zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z dopuszczeniem działalności gospodarczej, której powierzchnia zabudowy wynosi do 300 m ^{(( 2))}. W planie nie ma ograniczeń co do ilości obiektów, w których jest prowadzona działalność gospodarcza, a jedynie podana jest maksymalna powierzchnia zabudowy.

Działka zagospodarowana w sposób w jaki planuje to wnioskodawca, powinna być obsługiwana poprzez zjazd publiczny, co wynika wprost z rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430 ze zm.).

Wnioskodawca zwrócił się wnioskiem do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o wydanie dla przedmiotowej nieruchomości zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej nr (...). Takiej zgody nie uzyskał z uwagi na brak spełnienia wymogów ww. rozporządzenia przez posiadany zjazd.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu architektury i budownictwa mgr inż. arch. M. J. z dnia 15 października 2013 r. (k. 139); opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu architektury i budownictwa mgr inż. arch. M. J. z dnia 30 czerwca 2014 r. (k. 169); pismo z dnia 5 lutego 2013 r. (k. 100); decyzja GDDKiA z dnia 19 lutego 2012 r. (k. 6)

Na rzecz każdorazowego właściciela działek nr (...), położonych w J., na mocy Uchwały Nr XXI/137/2004 Rady Miasta J. z dnia 25 października 2004 r. wyrażono zgodę na obciążenie działek nr (...) służebnością drogi koniecznej.

Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Miasta J. o ustanowienie na rzecz każdoczesnego właściciela działek nr ewid. (...) i (...), prawa służebności gruntowej działki nr ewid. (...). W ocenie Urzędu Miasta J. brak było okoliczności pozwalających na ustanowienie takiej służebności. Projekt uchwały w tej sprawie został negatywnie zaopiniowany przez Komisję Rozwoju Gospodarczego i Finansów, na posiedzeniu w dniu 25 czerwca 2012 r.

Na działkach (...) planowany jest przystanek dla busów, który będzie obsługiwał mieszkańców Osiedla (...) w J..

Dowód: uchwała Rady Miasta J. z dnia 25 października 2004 r. (k. 6); pismo z dnia 28 listopada 2011 r. (k. 7); pismo z dnia 19 grudnia 2011 r. (k. 8); pismo z dnia 30 grudnia 2011 r. (k. 10-11); pismo z dnia 6 kwietnia 2012 r. (k. 12); pismo z dnia 30 listopada 2011 r. (k. 17-17/2); kopia protokołu-notatki z dnia 21 czerwca 2012 r. (k. 67); kopia opinii z dnia 26 czerwca 2012 r. (k. 82); wyciąg z protokołu z dnia 28 czerwca 2012 r. (k. 83)

W toku postępowania ustalono jeden wariant możliwego przebiegu szlaku służebnego do przedmiotowych działek, po istniejącym już zaasfaltowanym zjeździe znajdującym się na działce nr (...) oraz na działce nr (...), której część stanowi, prowadzącą do (...), drogę wewnętrzną połączoną z drogą krajową nr (...) zjazdem publicznym.

Działka nr (...) położona w woj. (...), powiecie (...), gminie J., miejscowości J., objęta księgą wieczystą nr (...), o pow. 0,0835 ha oraz działka nr (...) położona w woj. (...), powiecie (...), gminie J., miejscowości J., objęta księgą wieczystą nr (...), o pow. 0,0898 ha, stanowią Mienie Komunalne Miasta J..

Z kolei działka nr (...) położona w woj. (...), powiecie (...), gminie J., miejscowości J., objęta księgą wieczystą nr (...), o pow. 0,2865 ha, jest własnością uczestnika (...) – Spółka jawna.

Projekt szlaku służebnego został oznaczony po ww. działkach kolorem żółtym i przerywanymi liniami koloru czerwonego, na mapie sytuacyjnej biegłego geodety mgr inż. Z. N. z dnia 9 stycznia 2015 r., organ prowadzący państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny: Starosta S., identyfikator ewidencyjny materiału zasobu – operatu technicznego: P. (...).2015.87, data wpisania operatu technicznego do ewidencji materiałów zasobu: 21.01.2015 r.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu geodezji mgr inż. Z. N. z dnia 31 października 2012 r. (k. 73); opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu geodezji mgr inż. Z. N. z dnia 26 stycznia 2015 r. (k. 207); odpis zwykły KW (...) (k. 24); odpis zwykły KW (...) (k. 27); odpis zwykły KW (...) (k. 24); wypis z rejestru gruntów z dnia 21 września 2011 r. (k. 6)

Zgodnie z opinią biegłego sądowego do spraw ruchu drogowego mgr inż. J. D. z dnia 25 maja 2015 r., ustanowienie służebności drogi koniecznej, zgodnie z ustalonym wariantem, nie spowoduje istotnego, zauważalnego zwiększenia ruchu pojazdów mechanicznych na drodze krajowej nr (...) i zjeździe usytuowanym na trasie tych służebności, jak również nie wpłynie negatywnie na bezpieczeństwo ruchu drogowego w tym rejonie.

Biegły wskazał jednocześnie, że pomimo potencjalnego zwiększenia nawet o 100 % ruchu na drodze wewnętrznej, stanowiącej dojazd do sklepu (...), po której części miałby przebiegać szlak służebny, możliwości drogi będą nadal wystarczające dla zapewnienia prawidłowego bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Ponadto zapewnienie niepogorszenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym na ul. (...) wymaga, aby dojazd do nieruchomości wnioskodawcy, odbywał się z wykorzystaniem istniejącego zjazdu i drogi dojazdowej do sklepu (...). Im mniejsza bowiem jest liczba zjazdów na danym odcinku drogi, tym mniejsze jest zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Z przedmiotowego, istniejącego już zjazdu publicznego korzysta SPZOZ w J. – Miejska Przychodnia (...). Przychodnia jest czynna w godzinach od 18.00 do 8.00 rano, w związku więc z niewielkim w porze popołudniowej i wieczornej oraz znikomym w porze nocnej ruchem na drodze nr (...), jej praca nie ma żadnego istotnego wpływu na ruch drogowy.

Z ww, opinii wynika również, że natężenie ruchu drogowego na drodze krajowej nr (...) nie jest duże, szczególnie w obrębie miasta. Natężenie ruchu drogowego rzędu 6.000-7.000 pojazdów na dobę, stanowi liczbę poniżej średniej.

Dowód: opinia biegłego sądowego ds. ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków, techniki samochodowej i wyceny pojazdów, kalkulacji kosztów naprawy, pojazdów zabytkowych, wycen maszyn i urządzeń mgr inż. J. D. z dnia 25 maja 2015 r. (k. 244); opinia uzupełniająca biegłego sądowego mgr inż. J. D. z dnia 19 listopada 2015 r. (k. 275-279)

Służebności przejazdu i przechodu od drogi krajowej nr (...) do działki nr (...), po działkach nr (...), zgodnie z projektem mgr inż. Z. N. z dnia 9 stycznia 2015 r., zajmuje szlak drogowy o powierzchni 125 m ^{(( 2))}, tj. 66 m ^{(( 2))} po działce nr (...) i 59 m ^{(( 2))} po działce nr (...). Wysokość wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności drogowej, wynosi po działce nr (...) - 11.430 zł, a po działce (...) - 6.812 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego M. M. z dnia 9 maja 2015 r. (k. 232)

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na powołanych dowodach.

W pewnym zakresie kwestionowane były przez strony sporządzane przez biegłych sądowych opinie.

Sąd w niniejszej sprawie dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego geodety mgr inż. Z. N.. Biegły wydał opinię z dnia 31 października 2012 r. (k. 73), a następnie opinię uzupełniającą z dnia 26 stycznia 2015 r. (k. 207), co do której zarzuty złożył uczestnik (...) sp. j. (k. 222).

Sąd w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ocenił jednak ww. zarzuty jako niezasadne, podzielając w całości wnioski wynikające ze wskazanej opinii. Ponadto kwestionowana opinia uzupełniająca z dnia 26 stycznia 2015 r. zawierała wnioski tożsame z opinią z dnia 31 października 2012 r., która nie była kwestionowana przez żadnego z uczestników postępowania. Sąd uznał, iż została ona wydana przez osobę do tego uprawnioną i w ramach posiadanych kompetencji.

Co do opinii biegłego z zakresu architektury i budownictwa mgr inż. arch. M. J., zastrzeżenia złożył wnioskodawca (k. 154-156), natomiast uczestnik G. w pełni podzielił stanowisko wyrażone w końcowych wnioskach przedmiotowej opinii (k. 152). Z kolei do opinii biegłego sądowego do spraw ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków mgr inż. J. D. z dnia 25 maja 2015 r. (k. 244), zastrzeżenia wnieśli uczestnicy (...) sp. j. (k. 250) i G. (k. 261).

W związku z zarzutami Sąd zwrócił się do ww. biegłych o wykonanie opinii uzupełniających. Opinia uzupełniająca biegłego sądowego mgr inż. arch. M. J. z dnia 30 czerwca 2014 r. (k. 169), nie była ostatecznie kwestionowane przez uczestników, z kolei do opinii uzupełniającej biegłego sądowego mgr inż. J. D. z dnia 19 listopada 2015 r. (k. 275-279) zarzuty wniósł uczestnik G. (k. 288). Sąd nie podzielił jednak stanowiska uczestnika w tym zakresie.

Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić ww. opiniom wiarygodności. Opinie te zostały wydane przez osoby do tego uprawnione, dysponujące specjalistyczną wiedzą i w ramach posiadanych w tym zakresie kompetencji. Sąd wziął przy tym pod uwagę okoliczność, iż w przedmiotowym wypadku interesy uczestników postępowania są sprzeczne i brak możliwości wydania rozstrzygnięcia w pełni akceptowanego przez każdego z nich.

Sąd postanowił pominąć dowód z oględzin przedmiotowej służebności, uznając go za zbędny. Przedmiotowa służebność została bardzo dokładnie opisana w opiniach biegłych, a w szczególności w opinii biegłego geodety mgr inż. Z. N. (k. 73), opinii biegłego J. D. (k. 244) i opinii biegłej rzeczoznawcy majątkowego M. M. (k. 232), do których załączone zostały fotografie przedstawiające obszar, po którym służebność ma przebiegać.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wniosek zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 145 § 1 k. c. jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna). Stosownie do § 2 tego przepisu, przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości nie mającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Z kolei paragraf 3 wymienianego przepisu stanowi, iż przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy.

Wnioskodawca żądała ustanowienia dla należących do niego działek o nr (...), drogi koniecznej w zakresie prawa służebności przejazdu i przechodu.

Działka wnioskodawcy co prawda posiada dostęp do drogi publicznej poprzez zjazd indywidualny do drogi krajowej nr (...), ale nie jest to dostęp odpowiedni w związku z planowaną przez wnioskodawcę inwestycją. Fakt ten wynika wprost z przeprowadzonego przez Sąd dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu architektury i budownictwa mgr inż. arch. M. J. (k. 139), zgodnie z którą nieruchomość wnioskodawcy powinna być w zaistniałej sytuacji obsługiwana poprzez zjazd publiczny, przy czym zjazd publiczny do nieruchomości wnioskodawcy powinien znajdować się w innym miejscu niż jej bezpośredni styk z drogą krajową, gdzie warunki techniczne wynikające z wyżej wskazywanego rozporządzenia nie mogą być spełnione.

Żaden z uczestników nie wskazał innego alternatywnego przebiegu szlaku służebnego, zatem zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu geodezji mgr inż. Z. N., szlak służebny przebiega po działkach nr (...).

Zdaniem Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym treść opinii biegłych sądowych, doprowadziły do przekonania, iż wskazywany szlak służebny, jest najlepszym rozwiązaniem zaistniałej, spornej sytuacji pomiędzy stronami. Jednocześnie wariant ten zapewni wnioskodawcy odpowiedni (tak też biegły sądowy z zakresu architektury i budownictwa mgr inż. arch. M. J. w opinii z dnia 15 października 2013 r. (k. 139) dostęp do drogi publicznej, umożliwiając wnioskodawcy wykonanie planowanej inwestycji i tym samym nie hamowanie rozwoju Gminy.

Ustanowienie wskazanego szlaku służebnego nie obciąży przy tym nadmiernie gruntów, przez które droga ma prowadzić. Przedmiotowa służebność wykorzysta bowiem część istniejącej już drogi wewnętrznej i zjazd publiczny łączący ją z drogą krajową nr (...).

Uczestnicy swój brak zgody na ustanowienie służebności proponowanym szlakiem motywowali nadmiernym natężeniem ruchu na drodze krajowej nr (...) i tym samym potencjalnym źródłem zagrożenia bezpieczeństwa na drodze. Uczestnicy wyrażali również obawy, że ustanowienie przedmiotowej służebności zakłóci funkcjonowanie znajdującej się w pobliżu Przychodni, a w przyszłości wpłynie na obsługę mającego powstać w pobliżu, przystanku dla busów. Stanowiska tego nie potwierdziła jednak opinia biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego mgr. inż. J. D. (k. 244, 275-276), której wnioski Sąd podzielił w całości.

Mając zatem powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia na podstawie art. 145 k.c.

W pkt 2 sentencji postanowienia Sąd zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestników należne kwoty tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności również na podstawie art. 145 k.c. Ustalając wysokość należnego wynagrodzenia Sąd oparł się na opinii biegłej sądowej rzeczoznawcy majątkowego M. M. z dnia 9 maja 2015 r. (k. 232).

W pkt 3 na podstawie art. 520 § 2 k.p.c., Sąd nakazał pobrać od wnioskodawcy S. J., na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 6.920,61 zł z tytułu wydatków wyłożonych ze Skarbu Państwa.

Na kwotę tę złożyły się kwoty wynagrodzeń przyznanych biegłym. I tak postanowieniem z dnia 8 grudnia 2012 r., sygn. I Ns 183/12 (k. 85), przyznano biegłemu mgr inż. Z. N. wynagrodzenie w kwocie 1585,44 zł za sporządzenie opinii z dnia 31 października 2012 r., a postanowieniem z dnia 26 marca 2015 r., sygn. akt I Ns 31/15 (k. 213), kwotę 1222,53 zł za sporządzenie opinii z dnia 26 stycznia 2015 r. Postanowieniem z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt VI Ns 141/13 (k. 175), przyznano mgr inż. arch. M. J. wynagrodzenie w kwocie 1502,59 zł za sporządzenie opinii z dnia 15 października 2013 r. oraz w kwocie 319 zł za sporządzenie opinii uzupełniającej z dnia 30 czerwca 2014. Z kolei postanowieniem z dnia 8 czerwca 2015 r., sygn. akt I Ns 31/15 (k. 237), biegła sądowa M. M. otrzymała wynagrodzenie w wysokości 1.691,05 zł. Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2015 r., sygn. akt I Ns 31/15 (k. 240), przyznano biegłemu sądowemu mgr inż. J. D. wynagrodzenie w kwocie 600 zł z tytułu sporządzenia opinii z dnia 25 maja 2015 r.

Zasadą w postępowaniu nieprocesowym jest to, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane z własnym udziałem w sprawie. Przez koszty związane z własnym udziałem w sprawie należy rozumieć koszty związane z podejmowaniem określonych czynności procesowych w interesie tego uczestnika. W przypadku sprawy, w której występuje różny stopień zainteresowania, sąd może dokonać rozdzielenia obowiązku zwrotu kosztów postępowania lub nałożyć taki obowiązek na jednego z uczestników.

Obciążając wnioskodawcę powyżej wskazaną kwotą Sąd miał na uwadze, że to on był zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy. W ocenie Sądu obciążenie uczestników, byłoby w tym wypadku niesłuszne lub wręcz niesprawiedliwe. Uczestnicy (...) sp. j. i G., co prawda sprzeciwiali się uwzględnieniu wniosku z uwagi na obawy co zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym przy korzystaniu z przedmiotowego zjazdu publicznego również przez wnioskodawcę, niemniej jednak mieli oni podstawy do zajęcia takiego stanowiska, które ostatecznie zostały rozstrzygnięte przez biegłych.

W odniesieniu do pozostałych kosztów postępowania Sąd uznał, iż koszty te powinna ponieść każda ze stron we własnym zakresie, zgodnie ze swoim udziałem w sprawie, wobec czego na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. orzekł jak w pkt 4 sentencji.

SSR Kazimierz Firlej