Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Wiesław Okrzesik
Protokolant:	st. sekr. sądowy Joanna Małysa

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku w Suchej Beskidzkiej

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy S.

przeciwko M. D.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej M. D. na rzecz powoda Gminy S. kwotę

8.162,96 zł. (osiem tysięcy sto sześćdziesiąt dwa złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:

a)  od kwoty 528,38 zł. (pięćset dwadzieścia osiem złotych i trzydzieści osiem groszy) od dnia 21 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;

b)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 września 2014 r. do dnia zapłaty;

c)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 października 2014 r. do dnia zapłaty;

d)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;

e)  od kwoty 42,94 zł. (czterdzieści dwa złotych i dziewięćdziesiąt cztery groszy) liczonych od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

f)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

g)  od kwoty 178,35 zł. (sto siedemdziesiąt osiem złotych i trzydzieści pięć groszy ) liczonych od dnia 14 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

h)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

i)  od kwoty 32,21 zł. (trzydzieści dwa złotych i dwadzieścia jeden groszy) liczonych od dnia 12 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

j)  od kwoty 1.119,05 zł. (jeden tysiąc sto dziewiętnaście złotych i pięć groszy) liczonych od dnia 21 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

k)  od kwoty 21,47 zł. (dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści siedem groszy ) liczonych od dnia 14 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

l)  od kwoty 469,31 zł. (czterysta sześćdziesiąt dziewięć złotych i trzydzieści jeden groszy) liczonych od dnia 21 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

m)  od kwoty 154,53 zł. (sto pięćdziesiąt cztery złotych i pięćdziesiąt trzy groszy) liczonych od dnia 25 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

n)  od kwoty 21,47 zł. (dwadzieścia jeden złotych i czterdzieści siedem groszy) liczonych od dnia 15 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.500 zł (tysiąc pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

3.  przyznać na rzecz kuratora pozwanej adw. E. Z. kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) plus VAT w wysokości 23% tytułem pełnienia funkcji kuratora pozwanej;

4.  zasądzić od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej kwotę 1.476 zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów związanych z wynagrodzeniem kuratora ustanowionego dla pozwanej.

Sygn. akt I C 35/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 czerwca 2016 r., sygn. I C 35/16

W pozwie wniesionym w dniu 18 maja 2015 r. (k. 3) powódka Gmina S. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. D. kwoty 8.162,96 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 528,38 zł za okres od dnia 21 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 września 2014 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 października 2014 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 listopada 2014 r. do dnia zapłaty;

- 42, 94 zł za okres od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty;

- 178,35 zł za okres od dnia 14 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

- 32,21 zł za okres od dnia 12 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

- 1.119,05 zł za okres od dnia 21 lutego 2015 r. do dnia zapłaty;

- 21,47 zł za okres od dnia 14 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 469,31 zł za okres od dnia 21 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 154,53 zł za okres od dnia 25 marca 2015 r. do dnia zapłaty;

- 21,47 zł za okres od dnia 15 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty,

oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu (k. 4) wskazano, iż pozwana wydzierżawiła od powoda lokal użytkowy znajdujący się w budynku położonym przy ul. (...) w S., co potwierdza umowa dzierżawy Nr (...). (...).22.2014 z dnia 12.03.2014 r. Z tytułu czynszu dzierżawy pozwana zobowiązała się do zapłaty na rzecz powoda czynszu oraz opłat za media: wodę, kanalizację i energię elektryczną. Częściowe opłaty były przez pozwaną z opóźnieniem, a pozwana rzadko reagowała na monity wzywające ją do zapłaty. Pozwana nie wywiązywała się również z deklaracji zapłaty. Pozwana nie wpłaciła powodowi czynszu dzierżawnego za następujące okresy:

- za miesiąc sierpień 2014 r. – 528,38 zł (czynsz wynosił 1.119,05 zł i został pomniejszony o dokonane wpłaty: w dniu 23.10.2014 r., 30.10.2014 r. i 14.11.2014 r. w łącznej wysokości 590,67 zł);

- za okres od września 2014 r. do lutego 2015 r. w miesięcznej wysokości 1.119,05 zł, a więc łącznie 6.714,30 zł;

- za marzec 2015 r. w kwocie 469,31 zł.

Nadto, pozwana nie uregulowała opłat za media, tj. za wodę i kanalizację na łączną kwotę 118,09 zł oraz za energię elektryczną w łącznej wysokości 332,88 zł. Z uwagi na powyższe, łączna zaległość z tytułu czynszu dzierżawnego wynosi 7.711,99 zł , a media stanowią kwotę 450,97 zł.

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej w dniu 3 czerwca 2015 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt I Nc 273/15, którym uwzględnił powództwo (k. 34). Korespondencja ze wskazanym nakazem zapłaty, adresowana do pozwanej powróciła do tut. Sądu z adnotacją, że adresat nie przebywa pod wskazanym adresem od trzech lat (k. 38).

Z uwagi na brak możliwości ustalenia prawidłowego adresu pozwanej, zarządzeniem z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. akt I Nc 273/15 (k. 52) ustanowiono dla pozwanej kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu w osobie adw. E. Z., które to zarządzenie zostało umieszczone na tablicy ogłoszeń w budynku sądowym (k. 58) oraz Urzędzie Miejskim w S. (k. 60).

W dniu 18 stycznia 2016 r. kurator pozwanej wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (k. 65), w którym wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na rzecz kuratora kosztów zastępstwa pozwanej przez kuratora według norm przepisanych oświadczając, iż koszty te nie zostały pokryte w całości ani w części. Z ostrożności procesowej, kurator pozwanej wniósł o zasądzenie od pozwanej dochodzonej kwoty w ratach oraz odstąpienie od obciążania pozwanej kosztami sądowymi, w tym kosztami zastępstwa strony powodowej przez pełnomocnika.

W uzasadnieniu stanowiska (k. 66) kurator podniósł, iż nie jest prawdą, aby pozwana rzadko reagowała na monity wzywające do zapłaty, starała się na ile mogła spłacać swoje zobowiązania, kierowała pisma do Urzędu Miasta, w których wskazywała na swoją trudną sytuację materialną, próbowała doprowadzić do ugodowego rozwiązania kwestii zaległości. Z uwagi na trudności finansowe kurator wniósł by w razie uwzględnienia powództwa Sąd skorzystał z art. 320 k.p.c. i zasądził na rzecz powódki należność w ratach oraz odstąpił od obciążania jej kosztami sądowymi, co umożliwi pozwanej wywiązanie się z płatności .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 marca 2014 r. powódka Gmina S. zawarła z pozwaną M. D. umowę dzierżawy części parteru budynku stanowiącego własność powódki , położonego przy ul. (...) w S. o łącznej powierzchni 90,98 m ². Wskazana umowa została zawarta na czas określony od dnia 14 marca 2014 r. do dnia 13 marca 2015 r. Pozwana w dzierżawionym lokalu prowadziła działalność gospodarczą w postaci usług fryzjersko- kosmetycznych. We wskazanej umowie strony umówiły się, iż czynsz dzierżawny za okres od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. będzie wynosił 559,53 zł brutto, z kolei od maja 2014 r. miesięczna kwota czynszu została ustalona na kwotę 1.119,05 zł brutto z terminem płatności do 20 dnia każdego miesiąca „z góry”, począwszy od miesiąca maja 2014 r. W § 5 ust. 6 wskazanej umowy przewidziano także, iż dzierżawca oprócz czynszu będzie ponosił koszty energii elektrycznej (zgodnie ze wskazaniami podlicznika energii elektrycznej, fakturowanej przez Wydzierżawiającego i płatną w terminie 14 dni od dnia wystawienia faktury), wody i kanalizacji (zgodnie ze wskazaniami podlicznika energii elektrycznej, fakturowanej przez Wydzierżawiającego i płatną w terminie 14 dni od dnia wystawienia faktury) oraz wywozu nieczystości. Pismem z dnia 27 listopada 2014 r. powódka poinformowała pozwaną, iż od dnia 1 stycznia 2015 r. wysokość czynszu z tytułu dzierżawy lokalu nie ulegnie zmianie i będzie wynosić 1.119,05 zł brutto, natomiast za okres od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 13 marca 2015 r. wysokość czynszu została ustalona na kwotę 469,31 zł. Wskazane pismo zostało pozwanej doręczone w dniu 5 grudnia 2014 r.

Dowód: umowa dzierżawy z dnia 12.03.2014 r. (k. 6- 7), pismo z dnia 27.11.2014 r. (k. 8), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 9).

W dniu 28 listopada 2014 r. powódka wystawiła pozwanej fakturę VAT nr (...) za kanalizację oraz wodę za okres 22.10.- 26.11.2014 na kwotę 42,94 zł z terminem płatności w dniu 12 grudnia 2014 r. Wskazana faktura została pozwanej doręczona w dniu 4 grudnia 2014 r. Następnie w dniu 30 grudnia 2014 r. została przez powoda wystawiona faktura nr (...) za energię elektryczną za okres 19.10- 10.12.2014 r. na kwotę 178,35 zł z terminem płatności w dniu 13 stycznia 2015 r., która pozwanej została doręczona w dniu 31 grudnia 2014 r. W dniu 28 stycznia 2015 r. została przez powoda wystawiona faktura VAT nr (...) za wodę i kanalizację za okres 22.12.2014- 22.01.2015 na kwotę 32,21 zł z terminem płatności na dzień 11 lutego 2015 r. Faktura ta została pozwanej doręczona w dniu 30 stycznia 2015 r. Następnie, w dniu 27 lutego 2015 r. powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) za wodę i kanalizację za okres 23.01.- 23.02.2015 na kwotę 21,47 zł z terminem płatności na dzień 13 marca 2015 r., a faktura ta została pozwanej doręczona w dniu 4 marca 2015 r. W dniu 10 marca 2015 r. powódka wystawiła kolejną fakturę VAT nr (...) za energię elektryczną za okresy: 01.01.2015 – 11.02.2015 r. (96,15 zł) oraz 11. (...)- 31.12.2014 r. (58,38 zł) na łączną kwotę 154,53 zł z terminem płatności na dzień 24 marca 2015 r., która pozwanej została doręczona w dniu 10 marca 2015 r. Z kolei, w dniu 31 marca 2015 r. powód wystawił fakturę VAT nr (...) za wodę i kanalizację za okres 20.02.- 25.03.2015 r. na kwotę 31,47 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 14 kwietnia 2015 r., która pozwanej została doręczona w dniu 8 kwietna 2015 r. Pozwana opłat wynikających z powyższych faktur nie uregulowała. Pozwana za sierpień 2014 r. uiściła jedynie część czynszu (nieuiszczona część czynszu- 528,38 zł), a za pozostałe miesiące od września 2014 r. do marca 2015 r. nie uiściła czynszu w ogóle. Ze wskazanego tytułu powstała zaległość w łącznej wysokości 7.711,99 zł.

Dowód: faktura nr (...) (k. 10), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 11), faktura VAT nr (...) (k. 12), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 13), faktura VAT nr (...) (k. 15), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 16), faktura VAT nr (...) (k. 17), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 18), faktura VAT nr (...) (k. 19), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 20), faktura VAT nr (...) (k. 21), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 22), pismo z dnia 02.02.2015 r. (k. 30), pismo z dnia 30.03.2015 r. (k. 32).

Pismem z dnia 18 listopada 2014 r. pozwana zwróciła się do powódki z prośbą o odroczenie terminu płatności zaległości z tytułu czynszu do dnia 10 grudnia 2014 r., wskazując na przejściowe trudności w prowadzeniu działalności w dzierżawionym lokalu – awaria sprzętu i nieprzewidziane koszty. W odpowiedzi na wskazane pismo w piśmie z dnia 20 listopada 2014 r. powódka odroczyła pozwanej termin płatności zaległości do dnia 10 grudnia 2014 r. wynoszących łącznie 4.829,76 zł za okres od lipca do listopada 2014 r. oraz odsetek w kwocie 84,30 zł oraz kosztów upomnień- 11,60 zł. Pismo to zostało pozwanej doręczone w dniu 26 listopada 2014 r.

Dowód: pismo z dnia 18.11.2014 r. (k. 23), pismo z dnia 20.11.2014 r. (k. 24), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 25).

Kolejnym pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. pozwana ponownie zwróciła się do powódki o przesunięcie terminu zapłaty zaległości czynszowych do dnia 15 stycznia 2014 r. Prośbę swoją pozwana motywowała okolicznościami, iż musiała ponieść koszty zaopatrzenia i sporego remontu lokalu, a następnie reklamy oraz opału, a wszystkie środki przeznacza na media /podatek, prąd, woda, ścieki/. Pozwana wskazała również, iż termin, o którego wyznaczenie wcześniej wnosiła, okazał się zbyt krótki. W odpowiedzi na wskazane pismo, powódka w piśmie z dnia 5 stycznia 2015 r. przychyliła się do prośby pozwanej i przesunęła termin płatności zaległości czynszowych za okres od lipca do listopada 2014 r. w łącznej kwocie 4.820,76 zł, odsetek w wysokości 133,10 zł oraz kosztów upomnień- 11,60 zł, na termin do dnia 15 stycznia 2015 r. Jednocześnie, pozwana została wezwana do zapłaty czynszu za grudzień w kwocie 1.119,05 zł oraz mediów w wysokości 42,94 zł, a także odsetek ustawowych od ww. zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego pisma. Pismo to zostało pozwanej doręczone w dniu 9 stycznia 2015 r. Powódka terminu tego nie dochowała.

Dowód: pismo z dnia 16.12.2014 r. (k. 26), pismo z dnia 05.01.2015 r. (k. 27), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 28).

W piśmie z dnia 2 lutego 2015 r. powódka wystosowała do pozwanej upomnienie wraz z wezwaniem do zapłaty zaległości czynszowych za okres od sierpnia 2014 r. do stycznia 2015 r. w kwocie 6.123,63 zł, odsetek od zaległości czynszowych w wysokości 152,90 zł, opłat za media w wysokości 221,29 zł, odsetek od opłat za media w kwocie 1,20 zł oraz kosztów upomnienia w wysokości 11,60 zł. Powódka wyznaczyła pozwanej 7-dniowy termin zapłaty od dnia otrzymania upomnienia. Pismo to zostało pozwanej doręczone w dniu 4 lutego 2015 r.

Dowód: pismo z dnia 02.02.2015 r. (k. 30), zwrotne potwierdzenie odbioru (k. 31).

Pismem z dnia 30 marca 2015 r. powódka wystosowała do pozwanej upomnienie- ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty łącznej kwoty 8.406,79 zł, na którą złożyły się następujące kwoty: 7.711,99 zł z tytułu zaległości czynszowych za okres od sierpnia 2014 r. do marca 2015 r., 233,80 zł- z tytułu odsetek od zaległości czynszowych, 429,50 zł- z tytułu opłat za media, 8,30 zł- tytułem odsetek od opłat za media oraz 23,20 zł z tytułu kosztów upomnień. Powódka wyznaczyła pozwanej termin 3 dni od daty otrzymania wskazanego pisma na zapłatę wskazanej kwoty.

Dowód: pismo z dnia 30.03.2015 r. (k. 32).

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Wskazane dowody z dokumentów nie budziły bowiem wątpliwości Sądu, nie były również kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą roszczenia powoda w niniejszej sprawie była zawarta z pozwaną „umowa dzierżawy nr (...). (...).22.2014” lokalu użytkowego przy ul. (...) w S. z dnia 12 marca 2014., w której strony zgodnie ustaliły, iż pozwana oprócz czynszu dzierżawnego będzie ponosiła również koszty mediów w postaci energii elektrycznej, wody oraz wywozu nieczystości. Do essentialia negotti umowy dzierżawy należy m.in. zobowiązanie dzierżawcy do zapłaty czynszu dzierżawnego (art. 693 § 1 k.c.).

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, iż pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku uiszczania na rzecz powódki umówionego czynszu oraz pokrywania powstałych kosztów mediów w dochodzonym przez powódkę zakresie. W ocenie Sądu, wysokość dochodzonego roszczenia została przez powódkę wykazana przez przedłożenie stosownych dokumentów- przede wszystkim wystawionych faktur VAT oraz zwrotnych potwierdzeń ich odbioru. Nadto, z przedłożonych pism pozwanej wynika, iż nie kwestionowała ona zasadności ani wysokości roszczeń powódki. Wprawdzie pozwana zwracała się dwukrotnie do powódki z prośbą o odroczenie terminu zapłaty powstałych zaległości, ale w żadnym z kolejno wyznaczanych terminów nie uregulowała należności. Uwzględniając okoliczność, iż z relacji poczty wynika, że pozwana pod wskazanym adresem: ul. (...) (...)-(...) K. nie mieszka od 3 lat (k. 38), a podczas zawierania z powódką umowy w dniu 12 marca 2014 r. pozwana wskazała taki właśnie adres (k. 6), należało uznać zachowanie pozwanej za naganne, budzące nadto podejrzenie, iż podanie przez pozwaną nieaktualnego adresu mogło być celowe. Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, nie sposób przyjąć zachowania przez pozwaną należytej staranności w stosunku zobowiązaniowym łączącym ją z powódką. Zdaniem Sądu, powyższa okoliczność nie daje podstaw do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty stosownie do treści art. 320 k.p.c., który wymaga wystąpienia szczególnie uzasadnionego wypadku w spawie.

Uzasadnione było również żądanie powódki w przedmiocie zasądzenia odsetek za opóźnienie od poszczególnych kwot, które zostało uwzględnione na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt. 2 sentencji wyroku na zasadzie art. 98 § 1 i 3 w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 z poźn. zm.), zasądzając od pozwanej jako strony przegrywającej sprawę na rzecz powódki kwot: 300 zł z tytułu opłaty od pozwu oraz 1.200 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego powódki. Jednocześnie, Sąd nie znalazł podstaw do odstąpienia od wskazanej zasady ponoszenia kosztów.

Z uwagi na okoliczność, iż pozwanej- nieznanej z miejsca pobytu- został ustanowiony kurator w osobie adw. E. Z., wobec złożonego przez nią stosownego wniosku, na podstawie § 1 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r.- w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1476) w zw. z § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. – w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461 z późn. zm.), należało przyznać kwotę 1.200 zł powiększoną o wartość podatku VAT w wysokości 23%, o czym orzeczono w pkt. 3 sentencji wyroku. W pkt. 4 sentencji kosztami wynagrodzenia kuratora obciążono pozwaną.